λησμονοβότανο

και λησμοβότανο, το

βότανο που φυτρώνει στον Άδη και το οποίο, κατά τη λαϊκή αντίληψη, όταν τρώγουν οι νεκροί, λησμονούν τα επίγεια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. λησμον- (πρβλ. λησμονιά, λησμονώ) + βότανο (πρβλ. αγριο-βότανο). Ο τ. λησμοβότανο < λησμονοβότανο, με απλολογία (πρβλ. αμφιφορεύς > αμφορεύς). Η λ. μαρτυρείται από το 1894 στην εφημερίδα Άστυ από τον Εμμ. Ροΐδη].